Οι ρήξεις και οι τομές, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες
έχει αναφερθεί ο πρωθυπουργός είναι η μετάβαση από την εποχή των
κατεστημένων συμφερόντων σε αυτήν της κυριαρχίας των συμφερόντων των
πολλών και της χώρας.
Αυτό προϋποθέτει γενναίες πολιτικές αποφάσεις τις οποίες η νέα
διακυβέρνηση λαμβάνει δίχως να λογαριάσει το πολιτικό κόστος, μα μόνο
το συμφέρον της χώρας. Οι αντιδράσεις των λίγων, των οργανωμένων
συμφερόντων και των κατεστημένων που απέκτησαν δυσανάλογη δύναμη με την
ανοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και ουσιαστικά απαιτούν συνδιοίκηση,
ήταν αναμενόμενες. Δεν είναι άλλωστε εύκολο να συγκρουστείς με
κατεστημένες λογικές και πρακτικές δεκαετιών.
Είναι όμως επιβεβλημένο. Για το μέλλον της χώρας. Και για αυτό
όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, οι πολίτες επικροτούν και στηρίζουν
αυτές τις πρωτοβουλίες συναισθανόμενοι το ότι είναι απολύτως αναγκαίες
ώστε να μεταβούμε από ένα κράτος περιορισμένων δυνατοτήτων που μετέφερε
τα δικά του λάθη στους πολίτες, σε ένα κράτος ευέλικτο και
ανταγωνιστικό, βιώσιμο και φιλικό. Να μεταβούμε από μια οικονομία
περιορισμένων δυνατοτήτων σε μια οικονομία σύγχρονη και ανταγωνιστική,
που προσελκύει επενδύσεις και δίνει ευκαιρίες και προοπτικές ανάπτυξης.
Η ρύθμιση για το ασφαλιστικό των τραπεζών αλλά και τα μέτρα για το
εμπόριο αποτελούν κεντρικές επιλογές αυτής της πολιτικής της
κυβέρνησης. Στην πρώτη περίπτωση διότι τολμά να δει το μέλλον και να
αντιμετωπίσει τα προβλήματα που βρίσκονται επί θύρας δίχως να θίγει
δικαιώματα αλλά και δίχως να επιτρέπει να συνεχιστούν αδικίες του
παρελθόντος. Η κυβέρνηση προγραμματίζει και υλοποιεί εγκαίρως με το
βλέμμα στις επόμενες γενιές και με στόχο τη βιωσιμότητα του συστήματος.
Στη δεύτερη περίπτωση η κυβέρνηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις και το
περιβάλλον ανάπτυξης, ανταγωνισμού, προσέλκυσης επενδύσεων, δημιουργίας
νέων θέσεων εργασίας. Αυτό οφείλει να κάνει μια υπεύθυνη κυβέρνηση,
αυτό θέλει η κοινωνία, αυτό απαιτεί το αύριο.
